Maine coon cattery Alagaesia
Het uiterlijk
Het uiterlijk van de Maine Coon is het meest opvallende aan dit ras. Naast de grote afmeting en langharige vacht zijn ook de pluimpjes op de oren en een volle staart en kraag een belangrijk kenmerk van een Maine Coon.
Maar er zijn natuurlijk wel verschillen tussen iedere kat, is het niet de kleur of het patroon dan is het wel hoe vol de vacht is of de opvallendheid van de kenmerken van de Maine Coon.
Patronen
De patronen van de Maine Coons zijn grofweg in te delen in twee soorten, effen en tabby.
Als een zwarte kat effen is van kleur zijn zwart-gekleurde delen gewoon puur zwart en heeft dan ook geen zogeheten brilletje om de ogen. Een brilletje zijn de lichtere gekleurde haarranden om de ogen. Een rode kat is nooit echt effen . Misschien wel genetisch, maar hij zal toch een tabby-patroon tonen. Een effen kat kan nog vaag wat strepen op de poten hebben, en misschien ook op de kop. Dit zijn restanten van de tabby , en wordt wel 'ghost' marking, spooktekening, genoemd. Hierbij kan de kat al dan niet wit hebben.
Als een kat niet effen is dan is hij tabby. Dan heeft hij ergens op zijn lijf haren die 'gebandeerd' zijn, delen van zo'n haar zijn donkerder dan andere delen. Een paar van die haren, en dan heet de kat niet meer effen, maar tabby. Rond zijn ogen zul je dan ook een wit randje zien, wat ook wel brilletje wordt genoemd.
Tabby is er in verschillende soorten:
-
mackerel tabby = cypers tabby = gestreept tabby = tabby. Tijger print achtig.
-
gemarmerd tabby = classic tabby = blotched. Grote vlekken, en liefst een "bull's eye" op de flanken
-
ticked tabby. Alle haren hebben de streping, komt voor bij de abessijn.
-
spotted. Hierbij zijn de strepen of vlekken van de cypers/gemarmerd tabby onderbroken in vlekken, 'spots'.
Het verschil dus tussen Red Classic Tabby en Red Tabby is het volgende. Red Classic Tabby is gemarmerd en Red Tabby is mackerel, dus gestreept. Wanneer er bij een kat enkel tabby staat wordt meestal mackerel bedoeld. Zeker wanneer er gesproken wordt over tabby en classic tabby
Bij de Maine Coon wordt eigenlijk (nog) niet gefokt om de kwaliteit van het patroon te verbeteren, en de lange vacht maakt het ook moeilijker zichtbaar. Maar bij de Britten wordt daar wel naar gekeken. Bij die katten zullen de verschillen in de patronen dan ook duidelijker zijn.
Kleuren
Naast de verschillende patronen zijn er ook nog allerlei kleuren mogelijk.
Een effen kat met de kleur zilver wordt niet zilver maar smoke genoemd.
Als de tabby kat geen zilver heeft, dan ziet zijn vachter er bruin / lichtbruin uit: vandaar brown tabby, wat (genetisch) hetzelfde is als zwart tabby. Als de kat wel verdund is, dus zilver bevat, is hij in plaats van zwart, blauw en brown tabby wordt dan blauw tabby. Rood wordt dan creme.
Soms wordt verdunning niet genoemd en wordt gezegd zilver tabby. Hier hoort eigenlijk een kleuraanduiding bij zoals zwart zilver, blauw zilver, rood zilver, creme zilver. Als er geen kleuraanduiding bij zit, is het waarschijnlijk zwart zilver
Nog niet zo lang geleden heeft Felikat (Fife) een onderscheid gemaakt in de hoeveelheid wit. Daarvoor was het enkel 'met wit', bij alles van 2 witte haren op de borst tot 2 gekleurde haren op de staart en alles ertussen in.
Torties zijn katten die meerdere kleuren hebben en worden ook wel schildpad of lapjeskatten genoemd.
Een handig overzicht van de verschillende kleuren en hoe dit er uit ziet bij een Maine Coon d.m.v. foto's en uitleg is te vinden via de links bij 'meer info'
Net als dat bij mensen de haarkleur veranderen kan, van lichtblond als baby zijnde tot donkerblond enkele jaren later, kan ook de vacht van een kat verkleuren.
Een kleurverandering in de groei kan ook tijdelijk zijn. Een kat met verschillende kleuren vachtcellen, bijv. rood en zwart kan normaal overwegend zwart zijn. Tijdens de groei kan het zo zijn dat de rode vachtcellen wat eerder en of sneller groeien waardoor een rood vlekje ineens een stuk groter wordt. Later kan dit dan weer bijtrekken als de zwarte cellen op het gelijke niveau komen.
Ook kan het natuurlijk zo zijn dat door de kleine afmeting van de kitten een rood vlekje dan nog slechts bestaat uit enkele haartjes. Als de kat dan groter wordt en ook de huidoppervlakte kan het vlekje ook groeien. Maar het oppervlakte zwart is dan ook veel groter zodat qua verhouding het rode vlekje niet veel anders is geworden. Wat natuurlijk niet wegneemt dat een groter vlek opvallender is als een kleinere.
Maar de meeste katten die geen vlekken met een andere kleur hebben zullen enkel wat lichter of donkerder van kleur worden of blijven zoals ze zijn. Wat afhankelijk van de kat zeker wel tot 2,5 jaar kan duren.
En behalve de kleurverandering door de groei kan de kleur natuurlijk ook altijd nog veranderen door het voer, gezondheid, temperatuur, zonlicht etc.
Grote Coon
Een van de kenmerken van de Maine Coon is de grote afmeting. De Maine Coon is namelijk qua afmeting het grootste kattenras. Veel mensen zullen bij het zien van een grote Maine Coon ook zelf graag zo'n grote Maine Coon willen hebben, maar hoe weet je nou of dat kitten een grote Maine Coon zal worden en kan je dat weten?
Als een Coon groot is wil het nog niet altijd zeggen dat deze dan ook erg veel weegt. Er zijn namelijk grote Coons die toch maar een kilo of 7-8 wegen. Hetzelfde geldt natuurlijk andersom, een zware Coon hoeft niet gelijk groot te zijn. Buiten het feit dat een kat natuurlijk dik kan zijn, kan het ook zijn dat de Coon gewoon stevig gebouwd is met bijvoorbeeld zware botten en dan alles behalve overgewicht heeft.
Hoewel uit bepaalde lijnen veel grote katten voortkomen is dat nog geen garantie voor een grote Maine Coon. Uit twee grote ouders kan namelijk wel een kleinere Coon komen en andersom natuurlijk ook. Eigenlijk dus vergelijkbaar met mensen. Met grote of kleine ouders wil het nog niet gelijk zeggen dat de kinderen ook een vergelijkbare afmeting hebben, maar de kans is natuurlijk wel wat groter.
Tja, de Maine Coon is het grootste huiskatten ras. Groot zijn ze en ook erg imposant. Maar je kunt natuurlijk ook overdrijven. Volgens de rasstandaard hoort een Maine Coon dan ook 'groot' te zijn, waarbij de term 'groot' moet worden uitgelegd als 'groter dan gemiddeld'.
Pluimen
Hoewel pluimen op de oren toch een van de kenmerken is van de Maine Coon hebben niet alle Maine Coons dit. Behalve dat het niet bij iedere kat even duidelijk zichtbaar is zijn er ook bepaalde foklijnen die helemaal geen pluimpjes meer hebben. Natuurlijk is het ook zo dat, net als bij de ander kenmerken van de Maine Coon zoals de kraag, het kan zijn dat de pluimpjes zich later verder ontwikkelen in de groeiperiode.
Ook vallen de pluimpjes van lichter gekleurde katten wat minder op dan dat ze vrij donker zijn. Zwarte pluimpjes vallen nu eenmaal meer op dan oranje.
Sommige Maine Coons hebben een pluk haar in de vorm van een soort vleugel/kwastje achter hun oor. Dit ziet er vaak wel mooi en grappig uit en is ook niet iets om je zorgen over te maken.
Helaas schijnt het eigenlijk alleen bij kittens voor te komen en verdwijnt het bij het verdwijnen van de kittenvacht.
Volle vacht
De ene kat heeft nou eenmaal een vollere vacht als de ander en daarmee dan ook een voller kraag, broek etc. Echter is dit meestal een tijdelijk probleem aangezien de meeste katten als kitten zijnde nog niet gelijk vol in de vacht zitten en dit pas echt het geval is wanneer ze helemaal zijn uitgegroeid, wat pas met een jaar of 3 is maar ook nog wel langer kan duren.
Net als bij zoveel dingen is de een gewoon sneller en eerder dan de ander, de ene Maine Coon heeft al verschrikkelijk veel vacht als kitten zijnde terwijl een ander na 2 jaar pas meer kraag en een broek begint te krijgen.
Ook moet je rekening houden met het feit dat ze een winter- en zomervacht hebben en in de zomer de vacht dus sowieso minder vol is. De ontwikkeling van een wintervacht moet echter wel gestimuleerd worden, katten die nooit buiten komen zullen dan ook niet zo gauw een mooie wintervacht krijgen.
Snorharen
De snorharen zijn een van de belangrijke kenmerken van een kat. Wanneer die ineens ontbreken bij een kat zul je toch wel even schrikken. Maar gelukkig is er in de meeste gevallen een verklaring voor de verdwijning of verminking van de snorharen en groeien ze normaal gesproken op den duur ook wel weer aan.
Vooral bij kittens schijnt het nog wel eens voor te komen dat de moederpoezen de overactieve kinderen gaat 'kortwieken'. Omdat snorharen een onderdeel van de belevingswereld zijn om te tasten is een gemis hiervan een oplossing om het kitten iets rustiger te houden. Maar behalve dat kriebelen ze ook soms teveel aan de buik van de moeder en die zorgt dan voor een oplossing. Ook is het ook mogelijk dat een kitten er zelf op knaagt.
In een geval was het zelfs zo dat een Maine Coon kitten opgehaald zou worden door de nieuwe eigenaar en daarom nog even het vieze snoetje schoongemaakt werd. De moederpoes vond het kitten blijkbaar niet juist ruiken en even later waren al zijn snorharen kwijt. Gelukkig zijn die uiteindelijk wel weer terug gegroeid.
Ook schijnt het wel eens voor te komen dat andere katten snorharen er af kauwen of een kat snorharen heeft die telkens afbreken. Dit is dan waarschijnlijk verstandig om even in de gaten te houden.
Polycoon
Polycoon's zijn Maine Coons die een speciale 'afwijking' genaamd polydactyl. Ze hebben dan namelijk een teen meer aan een of meerdere poten, en is mogelijk zowel aan de voor- als achterpoten. De een zal het misschien verafschuwen terwijl de ander het erg mooi vindt, vandaar ook dat er speciale fokkers te vinden zijn die polycoons fokken.
Echter moet je wel rekening houden dat je met een polycoon niet kan showen. De extra teen is namelijk reden voor diskwalificatie.
Hoewel er natuurlijk in enkele gevallen sprake is van een natuurlijk foutje dat de kitten een teen teveel heeft, net als in sommige gevallen bij mensen die een lichaamsdeel teveel of tekort hebben, is in de meeste gevallen sprake van overerving. Het erven van de extra teen is mogelijk op twee manieren.
De meest voorkomende vorm is dominant. Als een van de ouders polydactyl is, dan zal gemiddeld de helft van de kinderen polydactyl zijn. Twee polydactyle ouders kan natuurlijk ook, dan kan het aantal extra tenen omhoog gaan tot een erg hoog aantal, wat zeer waarschijnlijk niet wenselijk is.
Er is ook een zogeheten recessieve vorm, beide ouders moeten het dragen, maar hoeven het niet te tonen. Dit is een geheel ander mechanisme, en dit wil je zeker niet hebben, want er is dan heel veel kans op veel andere afwijkingen die zorgen voor echt mismaakte kittens.
